منیژه ای که منم

دلتنگ توام ای تو همانی که ندارمهر بهار می آید و در  هفدهمین روزش قلبم را زیر و رو می کندتو زیباییهمچنان که جاده ی ابریشم امنی و نرمی چون نسیم که اعتماد برانگیز استتو بی انتهاییمانند آسمان که به نهایت نمی رسدخورشید مننیای بزرگ مناز پس پانزده قرن همچنان عاشقت هستمعشقی دیوانه و وحشیبه خوابم بیا و اقیانوس را به کامم بریزتسبیح یشم ببخش مراو ستاره ی بلند را به پیشانی ام ببارتو نوری و صدای خنده ی خداوندیتو الماس کوه نوریتو درخشان و مهربانیاز مهربانی و نورت به من ببخشبه دستانم نور بدهای پدر آسمانیای زیباتر از تمام پیامبران ای چراغ گله ی سرگرداناننور قلب مندوستت دارممرا ببخش که زبانم قاصر است.  منیژه ای که منم...ادامه مطلب